Zomaar samen zijn en zwijgen. Dingen vanzelfsprekend laten zijn.
Dat ik aan je denk. Weet je. Dat ik met je meeleef. Voel je? Dat ik achter jou sta. Kijk!
Langzaam groeien bomen naar hun hemel. Maar eerst spreiden ze hun wortels. Eérst je wortels.
Een nieuw begin. Nog niet wetend waar het eindigt. En toch: durven, vertrouwen. Dat het goedkomt. Dat het goed is. Zo.
Strompelen is zo’n schoon woord. Het brengt je dichter bij jezelf.
Geef jezelf de tijd. En wat je voelt de ruimte.
Wees maar lief en liefst nog liever voor jezelf.
Je bent niet alleen. Maak kennis met inspirerende verhalen van studenten over kwetsbaarheid en twijfel, maar ook over de kracht van verbondenheid.