Een nieuw begin. Nog niet wetend waar het eindigt. En toch: durven, vertrouwen. Dat het goedkomt. Dat het goed is. Zo.
Durf maar. Worden wie jij bent.
Als woorden te luid zijn laat dan de stilte maar spreken.
Zullen we*? Samen? (*op stap, babbelen, de slappe lach, luidop dromen, een terrasje of studeren misschien …)
Stilaan leer ik het wel. Dat ik ik ben en de wereld de wereld. En dat het soms mag botsen. Mijn stilte met de luide wereld. Hoor je? Mijn hart. Het klopt.
Leven is als zwemmen. Soms tegen de stroom in, soms rechtdoorzee. Maar altijd op je eigen golven.
Je verloren voelen en dan jezelf terugvinden. In de puzzel van je leven.
Je bent niet alleen. Maak kennis met inspirerende verhalen van studenten over kwetsbaarheid en twijfel, maar ook over de kracht van verbondenheid.