Ook de zwaarste storm gaat zachtjes liggen.
De tijd van je leven. (zeggen ze) En ruimte in je hoofd.
Stilaan leer ik het wel. Dat ik ik ben en de wereld de wereld. En dat het soms mag botsen. Mijn stilte met de luide wereld. Hoor je? Mijn hart. Het klopt.
Zullen we*? Samen? (*op stap, babbelen, de slappe lach, luidop dromen, een terrasje of studeren misschien …)
Zo onmetelijk dapper, jij. Daar kan jouw hoge lat niet bij.
Als het leven hapert, sta dan even stil en adem diep.
Vandaag mag de zon wat harder schijnen. Alleen voor jou. Vooral voor jou. Ik wens je de zon in je ogen. Je hoofd in de wolken, de wind in de rug.
Je bent niet alleen. Maak kennis met inspirerende verhalen van studenten over kwetsbaarheid en twijfel, maar ook over de kracht van verbondenheid.