Vraag maar. Draag maar niet alleen.
Stilaan leer ik het wel. Dat ik ik ben en de wereld de wereld. En dat het soms mag botsen. Mijn stilte met de luide wereld. Hoor je? Mijn hart. Het klopt.
Je verloren voelen en dan jezelf terugvinden. In de puzzel van je leven.
Vertrouwen is het begin. Dan kan alles nog.
Vandaag mag de zon wat harder schijnen. Alleen voor jou. Vooral voor jou. Ik wens je de zon in je ogen. Je hoofd in de wolken, de wind in de rug.
Een nieuw begin. Nog niet wetend waar het eindigt. En toch: durven, vertrouwen. Dat het goedkomt. Dat het goed is. Zo.
Strompelen is zo’n schoon woord. Het brengt je dichter bij jezelf.
Je bent niet alleen. Maak kennis met inspirerende verhalen van studenten over kwetsbaarheid en twijfel, maar ook over de kracht van verbondenheid.