Leven is als zwemmen. Soms tegen de stroom in, soms rechtdoorzee. Maar altijd op je eigen golven.
Een nieuw begin. Nog niet wetend waar het eindigt. En toch: durven, vertrouwen. Dat het goedkomt. Dat het goed is. Zo.
Wiskunde was nooit mijn sterkste kant, ik reken vooral op mijn gevoel.
Omdat jij soms zomaar door mijn wolken breekt.
Je verloren voelen en dan jezelf terugvinden. In de puzzel van je leven.
Zomaar samen zijn en zwijgen. Dingen vanzelfsprekend laten zijn.
Zullen we*? Samen? (*op stap, babbelen, de slappe lach, luidop dromen, een terrasje of studeren misschien …)
Je bent niet alleen. Maak kennis met inspirerende verhalen van studenten over kwetsbaarheid en twijfel, maar ook over de kracht van verbondenheid.