Leven is als zwemmen. Soms tegen de stroom in, soms rechtdoorzee. Maar altijd op je eigen golven.
Wiskunde was nooit mijn sterkste kant, ik reken vooral op mijn gevoel.
Omdat jij soms zomaar door mijn wolken breekt.
Mijn eigen kleine held, nu en dan wil ik die zijn.
Zomaar samen zijn en zwijgen. Dingen vanzelfsprekend laten zijn.
Tussen moeten en willen ligt een wereld van gevoel.
Zullen we*? Samen? (*op stap, babbelen, de slappe lach, luidop dromen, een terrasje of studeren misschien …)
Je bent niet alleen. Maak kennis met inspirerende verhalen van studenten over kwetsbaarheid en twijfel, maar ook over de kracht van verbondenheid.